Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πύλη της Ιστάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πύλη της Ιστάρ
Χάρτης
Είδοςπύλη της πόλης και αψίδα
Γεωγραφικές συντεταγμένες32°32′36″N 44°25′20″E
Διοικητική υπαγωγήΧίλλα[1]
ΧώραΓερμανία και Ιράκ[1]
Έναρξη κατασκευής575 π.Χ.[2]
ΧρηματοδότηςΝαβουχοδονόσωρ Β'
Commons page Πολυμέσα

Η Πύλη της Ιστάρ (Περσικά : دروازه ایشتار) (Αραβικά : بوابة عشتار) ήταν η όγδοη πύλη προς το κέντρο της πόλης της Βαβυλώνας. Χτίστηκε γύρω στο 575 π.Χ. με διαταγή του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα του Β΄ στη βόρεια πλευρά της πόλης. Το ανώτερο μέρος της εκτίθεται στο Μουσείο της Περγάμου, στο Νησί των Μουσείων, στο Βερολίνο και τμήματά της σε πολλά μουσεία σε όλο τον κόσμο.

Αφιερωμένο στη βαβυλωνιακή θεά Ιστάρ, η πύλη κατασκευάστηκε με εφυαλωμένα τούβλα με εναλλασσόμενες σειρές από ανάγλυφους δράκους (mušḫuššu) και άουροχς.[3]

Η οροφή και οι πόρτες της πύλης ήταν από κέδρο, σύμφωνα με την πλάκα αφιέρωσης. Την πύλη διέσχιζε η Οδός της Λιτανείας, ο οποίος ήταν ευθυγραμμισμένος με τοίχους επενδυμένους με παραστάσεις λιονταριών σε εφυαλωμένα τούβλα (περίπου 120 από τους τοίχους αυτούς).

Αγάλματα των θεοτήτων παρέλαυναν μέσα από την πύλη και στην Οδό της Λιτανείας κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Πρωτοχρονιάς.

Αρχικά η πύλη, που είναι μέρος από τα τείχη της Βαβυλώνας, θεωρήθηκε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, έως ότου αντικαταστάθηκε από τον Φάρο της Αλεξάνδρειας τον 6ο αιώνα μ.Χ.

Η ανοικοδόμηση της Πύλης της Ιστάρ και της Οδού της Λιτανείας έγινε στο Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο από υλικό που ανασκάφηκε από τον Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ και τελείωσε το 1930. Περιλαμβάνει την πλάκα επιγραφής. Στέκεται 14 μέτρα υψηλή και 30 μέτρα πλάτος. Η ανασκαφή διήρκεσε από το 1902 έως το 1914, και, κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, 13 μέτρα των θεμελίων της πύλης αποκαλύφθηκαν.

Ήταν μια διπλή πύλη. Το τμήμα που δεικνύεται εις το Μουσείο της Περγάμου σήμερα είναι το μικρότερο, πρόσθιο τμήμα. Το μεγαλύτερο, οπίσθιο μέρος θεωρήθηκε πολύ μεγάλο για να χωρέσει μέσα τους περιορισμούς της δομής του μουσείου και βρίσκεται στην αποθήκη.

Μέρη της πύλης και τα λιοντάρια από την Οδό της Λιτανείας βρίσκονται σε διάφορα άλλα μουσεία σε όλο τον κόσμο. Μόνο τρία μουσεία απέκτησαν δράκους, ενώ τα λιοντάρια πήγαν σε διάφορα μουσεία. Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης έχει λιοντάρια, δράκους και ταύρους. Το Ινστιτούτο Τεχνών του Ντητρόιτ φιλοξενεί ένα δράκο. Το Μουσείο Röhsska στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, έχει ένα δράκο και ένα λιοντάρι. Το Λούβρο, το Κρατικό Μουσείο Αιγυπτιακής Τέχνης στο Μόναχο, το Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο στο Τορόντο, το Μουσείο Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στη Φιλαδέλφεια, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη, το Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών στο Σικάγο, το Μουσείο Τέχνης της Σχολής Σχεδίου του Ρόυντ Άιλαντ, το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης, και η Πινακοθήκη Τέχνης του Πανεπιστημίου του Γέιλ στο Νιου Χέιβεν, Κοννέκτικατ, έχουν λιοντάρια.

Μία μικρότερη αναπαράσταση της πύλης χτίστηκε στο Ιράκ υπό τον Σαντάμ Χουσεΐν ως την είσοδο σε μουσείο που δεν έχει ολοκληρωθεί. Ζημιές σε αυτή την αναπαράσταση έλαβαν χώρα κατά τον πόλεμο στο Ιράκ.

  1. 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 3951. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.
  2. (Αγγλικά) Make Lists, Not War. beckchris.wordpress.com/visual-arts/best-works-of-art-of-all-time-the-critics-picks/.
  3. Kleiner, Fred (2005). Gardner's Art Through the Ages. Belmont, CA: Thompson Learning, Inc. σελ. 49. ISBN 0-15-505090-7. 
  • Matson, F.R. (1985), Compositional Studies of the Glazed Brick from the Ishtar Gate at Babylon, Museum of Fine Arts. The Research Laboratory, ISBN 0-87846-255-4 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντεταγμένες: 32°32′36″N 44°25′20″E / 32.54333°N 44.42222°E / 32.54333; 44.42222